Van gameverslaafde tot dienaar van Christus

Nahúm Tapia

Tenerife: een Spaans eiland te midden van een azuurblauwe zee, met uitgestrekte stranden en een slapende vulkaan die hoog boven het landschap uittorent. Een populaire vakantiebestemming; én de geboorteplaats van Nahúm Tapia.

Ik ontmoet de 28-jarige theologiestudent op de campus van het Instituto Bíblico y Seminario Teológico de España (IBSTE), nabij Barcelona. De theologische school die al vele jaren door SEZ wordt gesteund.  

Gebroken gezin

Op het zonovergoten eiland groeit Nahúm op in de schaduw van een gebroken thuis. Zijn beide ouders hebben al een bewogen leven achter de rug nog voor ze elkaar ontmoeten. Zijn vader komt tot geloof door het werk van een Amerikaanse zendeling die tijdens het Franco-regime het Evangelie naar de Canarische Eilanden brengt. Als zijn eerste vrouw al jong aan kanker overlijdt, blijft hij met vier kinderen achter. Ook Nahúms moeder kent een moeilijke levensweg. Haar eerste man verlaat haar en ook een tweede huwelijk loopt op de klippen.  

Nahúm is het enige gezamenlijke kind van zijn ouders, naast zeven broers en zussen uit eerdere huwelijken. Het gezin is lid van een evangelische gemeente. Geleidelijk verandert daar de prediking en krijgt het welvaartsevangelie de overhand.  “Mijn vader stopte met regelmatig kerkbezoek toen ik klein was," vertelt Nahúm. "Mijn moeder was een levend voorbeeld van vergeving en volharding," Zij sluit zich aan bij een kleine, Bijbelgetrouwe baptistengemeente.

Als Nahúm negen is, gaan zijn ouders uit elkaar. Vanaf dat moment woont hij afwisselend bij zijn vader en moeder. "Ons gezin was altijd verdeeld. Als kind zag ik hoe die gebrokenheid onze levens verwoestte." Waar enkele van zijn broers in aanraking komen met drugs en in de gevangenis belanden, droomt Nahum van een carrière in voetbal en gaming. Hij blinkt uit in voetbaltoernooien op het eiland en brengt veel tijd door achter zijn spelcomputer.   

Hoewel het geloof thuis aanwezig is, zit Nahúm niet op een christelijke school en heeft hij weinig christelijke vrienden. "Pas via de jeugdgroep in de gemeente vond ik echte geloofsgenoten," zegt hij. "Mijn moeder was degene die mij het geloof voorleefde," vertelt hij. Ze liet hem elke dag een stukje uit de Bijbel lezen voordat hij mocht gamen, en leerde hem het Onze Vader uit zijn hoofd.

Voetballen en gamen

Hoewel hij als tiener elke zondag met zijn moeder naar de kerk gaat, ligt zijn hart vooral bij voetballen en gamen. Ook brengt hij veel tijd door op het strand met vrienden. Toch blijft de roepstem van de Heere klinken. Tijdens een jeugdkamp hoort Nahúm op twaalfjarige leeftijd een indringende boodschap over Jezus. "Ik begreep dat ik een zondaar was," zegt hij. Na een jaar catechese laat hij zich dopen.  

 
 Nahúm op jeugdkamp in Tenerife

Rond zijn vijftiende raakt Nahúm volledig in de ban van videogames. "Ik reisde zelfs door Spanje om deel te nemen aan gamecompetities. De erkenning die ik daar kreeg, was verslavend. Mijn hart raakte steeds verder van God verwijderd."

Keerpunt door Gods Woord

Tot er een nieuwe jeugdgroep in zijn gemeente start. "Dat was een keerpunt," vertelt hij. "Daar begon het Woord van God echt mijn hart te raken. Ik zag hoe mijn leven niet werkelijk op Hem was gericht, ondanks mijn belijdenis. Twee jaar lang worstelde ik met mijn oude leven, totdat ik uiteindelijk mijn grootste afgod – de gaming competities – opgaf en mijn leven volledig aan Jezus overgaf."

Verlangen

Vanaf dat moment groeit zijn verlangen om God te dienen. Hij krijgt een diepe honger naar Gods Woord. "Ik wilde alles over de Heere en Zijn Woord begrijpen" herinnert Nahúm zich. "Prediking, Bijbelstudie, boeken en Bijbelse boodschappen via internet — alles trok mijn aandacht."

Na een studie bedrijfskunde besluit hij om theologie te gaan studeren aan IBSTE. “Ik wil mij voorbereiden op een leven dat volledig in dienst staat van het onderwijzen en verkondigen van het Evangelie. Dat Evangelie heeft mij leven, kracht en hoop gegeven, te midden van al het persoonlijke lijden dat ik heb doorgemaakt."

Nu, na vier jaar theologiestudie studie, bidden de 28-jarige Nahúm en zijn vrouw Luisa om Gods leiding voor hun volgende levensfase. Of ze terugkeren naar Tenerife, of elders mogen dienen, weten ze nog niet. "Ons diepste verlangen is om nauw verbonden te blijven met een lokale gemeente, het Evangelie te verkondigen en mensen te dienen door onderwijs en pastorale zorg," zegt Nahúm. "We hopen die plaats te vinden waar we het meeste vrucht mogen dragen — voor Zijn glorie, niet de onze."